Apotheker: 'Mag het ietsje langer duren?'
Na het consult van de huisarts loop ik meteen door naar de apotheek aan het Krugerplein. Snel even naar de apotheek omdat ik vanwege langdurige hoest deze dag op advies nog met een anti-biotica zou beginnen. In het halletje zie ik dat het erg druk is in de apotheek. IJverige apothekers-assistenten werken achter hun afgeschermde balie hard aan pillen en poeders. Zij stellen snel de eeuwige vragen en geven advies bij elke medicijnen-afgifte. 'Uw geboortedatum aub? U moet de pillen met wat water innemen. Lees goed de bijsluiter.'
Aan gene zijde van de nog aanwezige covid-afscherming is het supervol. Als ik binnen kom mormelen de wachtenden wat; ze zijn zelf-zieker óf medicijn-ophaler. Vlak bij de knieën van de zittenden wachten al die anderen staande want er is geen zitplaats onbezet. Een moeder met haar jonge dochter met syndroom van Down kijkt afwezig voor zich uit. Na enige tijd vraagt een corpulente mijnheer of ik gezien mijn leeftijd, wil zitten. Ik begrijp niet dat hij niet door de stoel is gezakt met dat gewicht. Ik ga zitten op de warm gehouden plek en bedank hem. Als ik aan de beurt ben blijkt, dat de huisarts het recept nog niet heeft doorgestuurd. 'Wilt u weer plaats nemen, we zullen straks wel even bellen als het recept niet arriveert. Ok?'
Na een kwartiertje mensen kijken, neem ik de draad weer op. Er wordt gebeld: 'Ja, ok, ik zie het recept graag spoedig. Mevrouw wacht.' En tegen mij : 'Mag het ietsje langer duren?' Ik ga weer mensen kijken. Kalm komt er een kleine mevrouw binnen. Ik ken haar. Deze Poolse is getrouwd met een zachtmoedige Siciliaan. Zij spreekt vloeiend Italiaans. Ik ken ze van de Zondag-H.Mis in de Martelaren van Gorkum-kerk aan de Linnaeushof. Vaak zie ik ze door de Pretoriusstraat schrijden, statig en waardig. De passeggiate uit een ver Siciliaans verleden spelen hierbij zeker een rol. Het echtpaar houdt dit oude Italiaanse gebruik in ere. Een korte wandeling na het eten kan nuttig zijn bij het verminderen van bloedsuiker-pieken. Tevens worden sociale netwerken onderhouden. Ooit was op Sicilia de passeggiata een verleidingsritueel van jonge meisjes in de huwbare leeftijd. Zij flaneerden door de hoofdstraat van het dorp om de aandacht van de andere sekse te trekken. De jongens vroegen serieus een kennismakingsgesprek aan bij de vader van het meisje. Er werden ook stiekem afspraakjes gemaakt, herinner ik mij. Ik wacht en kijk rond. Ondertussen speelt het lied uit 1959 van Rocco door mijn hoofd .'Marina, Marina, Marina ..*.. Tijden zijn wat veranderd, of toch niet? Er komt een man binnen in een enkellange Arabische jurk, de djellaba. Hoe vindt zijn dochter haar geliefde? Maar aan de kant van het spreekkamertje hangt een magere jongeman met hoody lusteloos tegen de deurpost. Hier verzamelen zich geruisloos de culturen. En ja! Eindelijk na lang wachten hoor ik van achter het covid-scherm: 'Mevrouw Rizzoli, uw recept is klaar. Meteen innemen en de kuur afmaken'.
* https://www.youtube.com/watch?v=lKGuq-gtYxE
Vraag: 'Hoe beleven de apothekers zelf het helpen van de mensen' ???? We horen het graag!
--
Dit verhaal is met toestemming overgenomen van de website van het Geheugen van Oost
